Günlerin en sessiziydi
Rüzgar durdu, güneş söndü o eşssiz ışığına rağmen
Yürekler parlaçalanmıştı.
Avcuna işlenen her çivi, yüreklere çakılıyordu.
Bir mıh gibi derin ve sessizce….
Kim için sergilendi o golgotadaki sessizlik ?
Sessizliği yıktı o Çarmıhtaki kral
kabuk kabuk yaraları kaldırdı o avuçları
Yağmıur oldu kanı bizler için
Biz kutsallığı kuşanalım diye..
Sola Medya 
Yorum bırakın